"Boska", ale nie sztuka

Całkiem niedawno obejrzeliśmy sztukę teatralną pt. "Boska" z Krystyną Jandą w roli głównej, i w reżyserii Andrzeja Domagalika. Im dłużej oglądałam, tym bardziej uświadamiałam sobie, że mocno utożsamiam się z główną bohaterką, postacią autentyczną


Śpiewaczka operowa Florence Foster Jenkins nie miała ani talentu ani słuchu, nie wspominając o całkowitym braku głosu, a jednak występowała w największych salach operowych i to przed pełną widownią.

Spytacie jak to możliwe? No cóż, była bardzo bogata, i mogła sobie na to pozwolić. Wynajmowała sale za własne pieniądze i oferowała darmowe bilety. Na zaproszonych gości czekały prezenty.

Pieniądze ułatwiają życie, ale nie są wykładnia szczęścia. Śpiewanie było jej pasją, kochała to robić, i nie miało znaczenia, że była całkowitym antytalentem śpiewaczym. Czerpała radość z tego co robiła, i to było dla niej najważniejsze.

Dla mnie ważna jest fotografia, i mimo, że nie potrafię, uwielbiam to robić. Studyjne zdjęcia nie wyszły. Nie powinnam ich publikować, ale chciałam zaprosić parę osób do mojego projektu:

- Małgosię Wrocławiankę z bloga "Za moimi drzwiami"
- Aluchę z bloga "nie-ład mAlutki"
- Panterę z bloga "Świat to dżungla"

Bardzo bym się cieszyła gdyby dołączyło  więcej moich czytelników, wymieniłam tylko te trzy osoby, bo wiem, że one na pewno robią zdjęcia.

Tematem fotografii jest fotografia studyjna pt."zatrzymać czas", to może być jedno, a może być i pięć zdjęć.