Gdzieś pomiędzy gotowaniem

Kiedy wychodziliśmy od przesympatycznych gospodarzy Dworu w Gajlitach, Anny i Marcina, powiedziałam do Wojtka:
- Czas wracać do siebie, do naszego "domu ogrodnika".
To był taki żarcik, ale patrząc na domy naszych znajomych, tych których znamy już dłużej i tych nowych, to nasz dom jest mały, bardzo mały. Ta nazwa, rzucona ot tak jakoś przywarła i dzisiaj Wojtek podczas rozmowy też jej  użył.


Dzisiaj, gdzieś pomiędzy obieraniem ziemniaków i robieniem surówki, zrobiłam kilka zdjęć kuchni. Ot tak normalnie, bez stylizacji i zastanowienia.

Miejsca, w którym lubię być. Lubię pichcić, smakować nowych potraw, które od jakiegoś czasu goszczą na naszym stole w jadalni.

A tak naprawdę to temat zastępczy, żeby odgonić myśli, które kłębią się w mojej głowie

Chcąc umilić sobie wizytę u weta, wzięłam  książkę Ani Osowskiej "W cieniu papierówki". Uderzył mnie fragment w którym główna bohaterka obcina sobie resztki włosów, które wypadły jej po chemii, pomaga jej mąż. Zaczynam płakać, a w tym momencie doktor Wrotek zaprasza mnie do gabinetu. Próbuje się uspokoić ale ciężko mi to idzie. Mocna książka, nie na kolejkę u weterynarza.

Trzymajcie jutro kciuki. Z Kilerem nie jest dobrze. Zastrzyki pomogły na trzy dni. Nie pomagają tabletki ani suplementy. Jutro USG i pobranie krwi, która pojedzie aż do Lipska.

Tak, lubię moją kuchnię w "domu ogrodnika".
Tak, lubię mój dom i życie, choć choroby kotów martwią i smucą.