FIV

Graszka poprosiła mnie abym napisał parę słów na bloga, bo nie jest w stanie. Ja nie ukrywam też czuje się – przepraszam za słowo, ale inne nie oddaje w pełni tego co czuje – kurewsko.

Zawieźliśmy dzisiaj rano Boba na zastrzyk. Czekając na mnie wraz z Bobem pod sklepem budowlanym, Graszka sprawdziła z komórki pocztę. Dostała mejla od znajomej weterynarz, która sugerowała aby zrobić test na FIV, wirusa nabytego niedoboru immunologicznego kotów. Koci odpowiednik ludzkiego HIV.

Niestety test był pozytywny.

Siedziałem w aucie pod weterynarzem kiedy zadzwoniła Graszka z prośbą abym przyszedł do gabinetu. Widząc jej oczy wiedziałem o co chodzi. Miałem podjąć decyzję. Tą decyzję.

Za chwile przyszedł weterynarza i przedstawił jak wygląda sytuacja. Beznadziejnie. Choroba jest nieuleczalna, Bob jest w ostatniej fazie. Trzeba go natychmiast odseparować od pozostałych kotów, można podjąć drogą terapię, która i tak niewiele wydłuży mu życie.

Stałem tam w tym gabinecie i patrzyłem na Boba. Schował się pod biurkiem, podkulił łapy pod siebie i patrzył na mnie swoimi złotymi oczyma. A ja miałem zdecydować o – jak to określił weterynarz – humanitarnym rozwiązaniu.

To tylko kot, powie wielu. Sam uśmierciłem kilka niechcący pod kołami przez trzydzieści lat prowadzenia samochodu. To tylko kurwa mać kot, który patrzy na ciebie złotymi oczami, a ty masz podjąć decyzję o zakończeniu jego życia.

Bob jest już zapewne po tamtej stronie tęczowego mostu. Możecie mnie potępiać. To była bardzo trudna decyzja i jest mi z nią kurewsko źle.

Wracając powiedziałem Graszce, że przynajmniej ostatnie dwa miesiące miał jak w raju. Pełna miska, spanie w cieple. Tam gdzie teraz jest, a mimo że od stu lat nie chodzę do kościoła, wierzę, że jest coś drugiej stronie, jest mu lepiej.

Powiedziałem też, że nie będziemy już więcej ratować innych kotów, bo nie chce przechodzić ponownie tego samego. Jak się jakiś pojawi, wsadzę go do bagażnika i wywiozę daleko. Graszka w to nie wierzy, i ja... chyba też.

Musimy teraz szybko zrobić test pozostałym kotom. Musimy pożyczyć dwa kontenery ( dwa mamy ) i zawieźć je do weterynarza. Kupiliśmy też nowe miski i bardzo mocny środek do dezynfekcji.